Sącz

sacz Zwyczaj zachował się aż do dzisiejszych czasów. Pochodzi z okresu, gdy tur - zwierzę groźne, zamieszkiwało puszcze Polskie. Główną postacią jest turoń: chłopak ubrany w kożuch lub nakryty derką, trzymający w ręku na kiju głowę tura. Turonia na łańcuszku prowadzi Cygan. Poza tym udział biorą: Dziad, Baba, Żyd oraz muzyka składająca się najczęściej z dwojga skrzypiec, klarnetu i basów. Po przyjściu w obejście gospodarskie przebierańcy śpiewają lub recytują odpowiednie, dowcipne teksty aby otrzymać datki (ser, jaja, chleb, kiełbasę lub pieniądze). Muzyka gra, turoń tańczy, płata figle, skacze po stołkach, straszy dziewczyny itp. Turoń zmęczony tymi zabawami pada na ziemię i udaje, że zdechł. sacz Wszyscy zawodzą i żałują zwierzęcia. Ratują go wlewając pomyje do pyska, dmuchając pod ogon. W końcu turoń wstaje i wszyscy się cieszą. Tańce i śpiewy zaczynają się ponownie. Chłopcy biegają po dziewczyny, gra wesoło muzyka, tancerze pokrzykują i przytupują w rytm muzyki. Często odśpiewują komponowane na poczekaniu żartobliwe teksty. Przebierańcy czasami pobawiwszy się i napsociwszy w jednej chałupie odwiedzają kolejno następne domy. Bawią się zarówno młodzi i starsi w całej wsi przez całą noc. W obrazku scenicznym pokazano inwencję i dynamikę zwyczaju, charakter regionu, zaprezentowano w pełni odświętny strój ludowy Lachów Sądeckich - najbogatszy w Polsce pod względem zdobnictwa.

Czas trwania układu to około 20 minut